Podczas II wojny światowej był komendantem oflagu dla jeńców polskich w Pabianicach, następnie służył na tyłach armii w Węgrowie i Warszawie. Początkowo był zwolennikiem Hitlera, jednak z upływem czasu narastał jego sprzeciw wobec terroru i nazistowskiej polityki. Kluczowym momentem było zetknięcie z przemocą stosowaną wobec polskich jeńców wojennych w Pabianicach. 17 stycznia 1945 Wilhelm Hosenfeld trafił do radzieckiej niewoli. Skazany na śmierć i amnestionowany, zmarł w obozie pracy przymusowej pod Stalingradem. W jego obronie bezskutecznie występowali uratowani przez niego Polacy i Żydzi. Władysław Szpilman powiedział o nim, że jest to „Jedyny człowiek w niemieckim mundurze, jakiego spotkał”. Wilhelm Hosenfeld pozostawił po sobie dzienniki wypełnione opowieściami o bezduszności wobec drugiego człowieka i współczuciu, ale jego prawdziwą spuścizną są uratowani przez niego ludzie.